Początkowe hamulce bardziej można nazwać spowalniaczami, bowiem większy wiatr bardziej hamował motocykl niż pierwsze hamulce typu simplex. Na szczęście, ta era minęła i hamulce pognały do przodu. Zobacz, jak rozwijał się układ hamulcowy w motocyklach na przestrzeni lat.
Stosowane do lat 60. hamulce typu simplex wprawdzie spowalniały, ale nie było mowy o skuteczności. Na szczęście 100-konne silniki były wtedy jeszcze przyszłością.
Hamulce typu duplex z dwoma rozpieraczami były na początku lat 70. standardem w japońskich motocyklach sportowych. Tutaj: Honda CB 450.
Hamulce typu duo-duplex w sportowej Yamasze TZ 250/350 z 1973 roku. Niełatwo było dozować siłę hamowania, a pod wpływem wysokiej temperatury ich skuteczność spadała.
Kolejny etap – połowa lat 70: dwutłoczkowy zacisk Brembo z nitowanymi, dwuczęściowymi, wentylowanymi, wykonanymi z żeliwa tarczami hamulcowymi w Moto Guzzi Le Mans.
Wentylowane tarcze o średnicy 320 mm oraz półpływające tarcze z czterotłoczkowymi zaciskami – Yamaha FZR 1000 wyznaczyła w 1987 roku zupełnie nowy standard.
Radialne zaciski hamulcowe typu monoblock (mocowane promieniowo w stosunku do osi tarczy) zapewniają lepszy rozkład sił w czasie hamowania, co poprawia jego efektywność.
Eric Buell wymyślił, aby tarczę zamocować do obręczy koła i zastosować zacisk ośmiotłoczkowy. Rozkład mas, siła hamowania i dozowanie są OK, ale na zwykłej drodze hamulce są zbyt agresywne.
Ups... widzimy, że masz AdBlocka. Nasz serwis jest dostępny całkowicie bezpłatnie, ale żeby taki mógł pozostać, musimy wyświetlać na nim reklamy. Jeśli cenisz naszą pracę, dodaj tę stronę do wyjątków. Nie musisz wchodzić w ustawienia przeglądarki. Wystarczy kliknąć poniżej.
Będziemy bardzo wdzięczni.
dodaj wyjątek w AdBlocku
-816ee16231bcddf999bbfa029bf22289.jpg "Rozwój techniczny hamulców motocyklowych")
