Historia motocykli: ASCOT PULLIN 500

Maszyny wyprzedzające swą epokę na ogół nie mają długiego życia, pozostają jednak świadectwem entuzjazmu i geniuszu ich konstruktorów. Najlepsze efekty, czyli najbardziej wizjonerskie konstrukcje powstają wtedy, gdy w parze z technicznymi uzdolnieniami idzie bogata praktyka jeździecka. Tak właśnie było w przypadku Cyrila Pullina, projektanta pojazdu widocznego na ilustracji.

Zanim Anglik dał się poznać jako twórca nieszablonowych rozwiązań, zdążył ujawnić swe talenty jeździeckie. Zwieńczeniem jego wyścigowej kariery było zwycięstwo w Senior TT w 1914 r. W latach 1920-25 spod jego ręki wychodziły motocykle Pullin Groom. Spośród setek innych maszyn wyróżniały je nietypowe podwozie oraz silnik z leżącym cylindrem. Niska rama wykonana z wytłoczek stalowych stanowiła jednocześnie formę karoserii, kryjącej wewnątrz silnik i elementy przeniesienia napędu. Tylne koło było zawieszone na wahaczu, co w owych czasach traktowano jako techniczną ekstrawagancję. Początkowo te nietypowe maszyny nap ędzał dwusuw o pojemności 216 cm3, później silnik współpracujący z dwubiegową skrzynią powiększono do 350 cm3.

Następnym dziełem ambitnego konstruktora był bohater tego odcinka historii motocykli – pięćsetka Ascot Pullin. Publiczny debiut maszyny produkowanej w zakładach Ascot Motor Co. nastąpił podczas londyńskiej wystawy w listopadzie 1928 r. Ten luksusowy motocykl należał w owym czasie do najnowocześniejszych konstrukcji. Rama, jak to było w zwyczaju u Cyrila Pullina, została wykonana ze stalowych wytłoczek i stanowiła jednocześnie karoserię pojazdu, kryjąc silnik, skrzynię biegów i łańcuch napędowy. Dzięki temu smar i olej nie miały dostępu do ubrania kierowcy, a trzeba pamiętać o tym, że ówczesne silniki nie były tak szczelne, jak obecnie. Tłoczona rama mieściła również zbiornik paliwa i oleju. Widelec trapezowy także został wykonany ze stalowych wytłoczek, podobnie jak kierownica, w którą zgrabnie wkomponowano bogaty zestaw przyrządów. Jako wyposażenie dodatkowe można było jeszcze dokupić osłony nóg oraz szybę z wycieraczką. Jednocylindrowy silnik OHV o pojemności 496 cm3 miał leżący cylinder, a trzystopniowa skrzynia biegów była od góry przykręcona do skrzyni korbowej silnika. Przełożenie wstępne z wału korbowego na sprzęgło realizowała przekładnia zębata. Suche sprzęgło miało 19 metalowych tarcz. Motocykl został wyposażony w opracowane przez Pullina hydrauliczne hamulce. Komfortowy pojazd ważył 150 kg, i przy mocy 17 KM mógł osiągnąć prędkość 113 km/h. W 1930 r. gruntownie zmodernizowano silnik, ale firma Ascot Motor, jak wiele innych w dobie światowego kryzysu gospodarczego, będącego następstwem krachu na nowojorskiej giełdzie, wpadła w tarapaty finansowe i jeszcze w tym samym roku upadła.

W owym czasie nie tylko problemy gospodarki spędzały sen z powiek rządu brytyjskiego. Egipt, Indie i inne kraje należące do wielkiego imperium obejmującego swym obszarem 1/4 powierzchni globu, ogarniały ciągłe niepokoje społeczne połączone z walką o zrzucenie brytyjskiej władzy. W Indiach, nazywanych perłą korony brytyjskiej, na czele Kongresu Narodowego stał charyzmatyczny przywódca duchowy Mohandas Karamchand Gandhi. Dążył on do politycznego i gospodarczego usamodzielnienia kraju oraz do wprowadzenia umiarkowanych reform społecznych, w tym do zniesienia dyskryminacji kastowej, do równouprawnienia kobiet i wprowadzenia tolerancji religijnej. Dla angielskich kolonizatorów był on szczególnie trudnym przeciwnikiem, gdyż opierał swą działalność na zasadach moralnych. Podstaw ę jego programu etycznego stanowiły trzy główne zasady: ahinsa (niewyrządzanie zła, powszechna życzliwość), satja (życie w prawdzie) oraz brahmaczarja (asceza pojęta jako dążenie do maksymalnego opanowania ciała przez ducha). Wychodząc z założeń swego programu etycznego opracował swoiste zasady walki narodowowyzwoleńczej. Najważniejszą z nich była satjagraha – walka bez stosowania gwałtu – przede wszystkim unikanie przelewu krwi, walka bez żywienia nienawiści wobec przeciwnika, a wyrażająca się w „zaprzestaniu współpracy”, nieposłuszeństwie wobec praw i nakazów uznanych za niesłuszne. Działalność zwolenników Gandhiego bynajmniej nie polegała na biernym oporze, lecz wymagała postawy czynnej, przeciwstawienia się złu i łamaniu niesprawiedliwych praw i nakazów. Jednym z takich protestów był tzw. marsz solny przeciwko podwojeniu przez Brytyjczyków podatku za sól.

Choć w walce politycznej Gandhi tylko częściowo osiągnął zamierzone cele i nieraz musiał iść na kompromis, program etyczny i jego nieustępliwa realizacja spowodowały, że hinduski przywódca stał się autorytetem moralnym nie tylko we własnym kraju, ale i na całym świecie. W dowód uznania Hindusi nadali mu przydomek Mahatma – wielki duchem. Za swą działalność wielokrotnie trafiał do więzienia, ale władze brytyjskie musiały się liczyć z ogromnym wpływem jego myśli. W wyniku londyńskiej „konferencji okrągłego stołu” w 1931 r., na której Gandhi był jednym z przedstawicieli strony indyjskiej, w 1935 r. przyznano Indiom częściową autonomię. Dzięki dalszej konsekwentnej działalności Mahatma Gandhi doprowadził w końcu do pełnej niepodległości swojego kraju w 1947 r. Postać wielkiego myśliciela, duchowego przywódcy Hindusów może być dla nas przykładem w dzisiejszym skomercjalizowanym świecie.