Czarny, zły i szybki - BMW K 1600 B

W tym sezonie do komfortowego K 1600 GTL i nieco bardziej sportowego K 1600 GT dołączyła przeznaczona na amerykański rynek wersja K 1600 B. Mimo iż maszyna nie ma monstrualnie wielkiego przedniego koła oraz – tak jak GT i GTL – toczy się na 17-calowych felgach, niska szyba, boczzne kufry i spłaszczony tył pozwalają domyślić się, że B w nazwie oznacza baggera.

K 1600 B nie idzie jednak drogą wytyczoną przez podobne maszyny zza oceanu, tzn. nie stracił nic z użyteczności. Owszem, ma charakterystyczne dla baggerów muskularny przód i mocno opadający tył, zdobny w boczne kufry o opływowych, wydłużających sylwetkę kształtach, ale szybę można podnieść jednym naciśnięciem guzika, a na wkomponowanej w błotnik tylnej kanapie pasażer siedzi wygodnie i ma do dyspozycji solidne uchwyty. Ponadto niemiecki bagger jeździe o niebo lepiej niż maszyny zza oceanu, ale o tym za moment.

Wsteczny z rozrusznika

Futurystyczne kształty i metaliczny lakier Blackstorm sprawiają, że bagger BMW wygląda trochę jak pojazd batmana.

Zasiadłszy za osadzoną na długich mostkach, mocno wysuniętą w stronę jeźdźca stalową kierownicą, przez moment ogarniałem rozmiary motocykla. Beemka jest duża i swoje waży, nie nazwałbym jej jednak ciężkim klocem, bo kilogramy są rozmieszczone w taki sposób, że nie masz wrażenia, iż sprzęt tylko czeka, aby cię przytłuc. W manewrowaniu nim pomaga montowany seryjnie elektryczny „bieg wsteczny”. Działa to tak, że naciskasz guzik R na kierownicy i uruchamiasz rozrusznik, po czym maszyna zaczyna pomału pełzać do tyłu. Towarzyszy temu dźwięk lekko podwyższonych obrotów silnika. Reakcja przechodniów – bezcenna.

Wracając do masy: jedynym momentem, gdy poczułem, że beemka waży z paliwem 336 kg, był ten, gdy stawiałem ją na centralnej podstawce. Dobre wyważenie nie zmienia tego, że K 1600 B jest maszyną dla dużego, silnego chłopa, o czym oprócz gabarytów świadczą szeroki ster i mieszczący ponad 26 litrów paliwa zbiornik.

Boczne kufry to w baggerze element obowiązkowy. Za sprawą wkomponowanych w nie tylnych świateł wyglądają jak milion dolarów. W prawym jest port USB do podpięcia MP-trójki z muzą lub podładowania telefonu. Niestety, w kufrach nie zmieścisz każdego kasku.

K 1600 B ma nie kokpit, lecz centrum dowodzenia w pełnym tego słowa znaczeniu. Z lewej prędkościomierz z niezbyt czytelnymi cyframi, z prawej obrotomierz, w środku wielki kolorowy ekran z mnóstwem informacji. Pomarańczowa litera R z jego lewej strony informuje, że maszyna ma włączony bieg wsteczny. Za sprawą systemu Keyless Ride miejsce stacyjki zajął duży klawisz start/stop (kluczyk/pilot nosisz w kieszeni).W prawym jest port USB do podpięcia MP-trójki z muzą lub podładowania telefonu. Niestety, w kufrach nie zmieścisz każdego kasku.

Wężykowanie w pakiecie

Pora odpalić silnik. Melodia grana przez rzędową szóstkę to balsam dla serca i duszy. Podczas ostrych startów miarowy basowy bulgot zamienia się w dziki ryk, a przymykaniu gazu towarzyszy boskie strzelanie w wydechy. Maszyna ma niesamowitego kopa, co wcale nie dziwi wobec tego, że sześciocylindrowy piec generuje 160 KM mocy i 175 Nm momentu obrotowego. Zwłaszcza że 122 Nm są do dyspozycji już odrobinę powyżej 1500 obr/min. Współpracujący z sześciobiegową skrzynią silnik rozpędza maszynę do zegarowych 210 km/h. Na więcej nie pozwala elektroniczna blokada. Może to i dobrze, bo pędzący ponad 200 km/h K 1600 B wyraźnie wężykuje. Podejrzewam, że to robota kufrów. Na szczęśćie owa jazda „tropem węża” nie jest uciążliwa, zwłaszcza że przy podniesionej na maksa szybie ochrona przed wiatrem jest znakomita.

Komfort „tylnej twarzy”

Pozycja, niezależnie od tego, czy stopy trzymasz na podnóżkach, czy na akcesoryjnych podłogach, opartych na dyskretnie ukrytych gmolach, jest wygodna, zwłaszcza że pęd powietrza nie rozchyla kolan ani nie próbuje oderwać stóp od podłóg. Kanapa to prawdziwa poezja: „tylna twarz” nie boli nawet po pokonaniu na raz 350 km, ponadto jest podgrzewana (tak jak manetki oraz miejsce pasażera).

Po prawicy oprócz elektronicznego rolgazu umie­szczono włącznik centralnego zamka blokującego dostęp do kufrów (przycisk z kluczykiem) i włącznik trybów. Rozrusznik uruchamia także bieg wsteczny.

Klawiatura. Wśród przycisków jest włącznik tempomatu (u góry), biegu wstecznego (R), klawisz elektrycznego podnoszenia szyby i pokrętło (przy manetce) do obsługi wyświetlacza .

Mająca niemal 2,5 metra długości maszyna to król autostrad, który jednak nieźle radzi sobie także na zwykłych drogach. Owszem, nie ma co liczyć na oszałamiającą poręczność czy zwrotność, jednak gdy oswoisz się z rozmiarami, pośmigasz całkiem ostro. Trzeba się przyzwyczaić do pracy zawieszeń ESA, które dość wyraźnie izolują jeźdźca od asfaltu.

Spokojny lans w cruiserowym stylu? A może szybki przelot autostradą? Bagger spokojnie poradzi sobie i z tym, i z tym.

Za mało feedbacku

Ujeżdżając K 1600 B, miałem chwilami wrażenie, że unoszę się kilka centymetrów nad drogą, więc nie czułem, co dzieje się na styku opon z asfaltem. Zmiana trybu pracy zawieszeń z Cruise na Road nieco poprawiła sytuację, mimo to nadal czułem się trochę nieswojo. Kolejna rzecz, do której trzeba przywyknąć, to skrzynia – na piątce i szóstce po zamknięciu gazu prawie nie występuje hamowanie silnikiem. Wyraźne jest dopiero od czwórki w dół.

Na pochwałę zasługują natomiast hamulce, które są megaskuteczne. Jedyny wytyk: mogłyby mieć wyraźniejszy punkt zadziałania. No i kufry – do nich też musisz przywyknąć, zwłaszcza jeśli jeździsz po mieście. Są dość pojemne, ale uważaj, bo nie każdy kask się w nim zmieści.