Dominar 400 - hinduski wojownik

Choć motocykle Bajaj są obecne w Polsce od dłuższego czasu, zdarza się, że nazwa i egzotyczny rodowód tej maszyny wywołują zdziwienie. – Z Indii? Czyli to ­Royal Enfield jest...? Nie? Nie Enfield? – Po czym brwi pytającego znacząco unoszą się w górę i następują dokładne oględziny motocykla. Dominar 400 nie przypomina bowiem pojazdów kojarzonych zwykle z dorzeczem Gangesu, Pendżabem i Radżastanem.

Motor Presse Polska, Jacek Hanusz

Drapieżna sylwetka, przyzwoite wykonanie i przystępna cena – oto główne atuty hinduskiego fightera.

Agresywny naked

doskonale wpisuje się we współczesną europejską estetykę lekkich nakedów, agresywna zaś linia i dobrze dobrane proporcje cieszą oko. Jednak nie tylko oko ma powód do radości, bo motocykl jest wygodny i nie brak na nim miejsca nawet dla dużego chłopa. Tyłek zaczyna boleć dopiero po 200 km, czyli da się spokojnie wytrzymać od tankowania do tankowania. Mniej powodów do radości ma pasażer, bo jego zydelek rozmiary ma skromne, niemniej na krótkim dystansie tragedii nie ma, w czym zasługa wygodnych uchwytów. Ster ma odpowiednią szerokość i dobrze leży w rękach, pozycja zaś wymuszana przez układ kierownica–kanapa–podnóżki sprzyja aktywnej jeździe i pozwala wykorzystać potencjał maszyny. Dominar jest bowiem poręczny i zwrotny, a jego zestrojone z myślą o komforcie zawieszenia umożliwiają całkiem agresywną jazdę. Przekonaliśmy się o tym, śmigając na co dzień po Wrocławiu i okolicach oraz zabierając go wielokrotnie na Tor Łódź.

Przy tej drugiej okazji sprawdziliśmy go podczas długich przelotów autostradowych. Mimo że producent klasyfikuje ten model jako maszynę typu Sport Adventure, taka jazda – mimo że możliwa – niewątpliwie nie jest jego żywiołem. Po pierwsze z powodu braku ochrony przed wiatrem i kaprysami pogody. Niewielka owiewka nad lampą nie zastąpi szyby, więc wszystko bierzesz na klatę. Po drugie, za sprawą silnika, który mimo że wkręca się chętnie i wykazuje umiarkowany apetyt na paliwo, wyraźnie męczy się na najwyższych obrotach. Owszem, udało mi się wycisnąć zeń zegarowe 157 km/h, jednak znacznie przyjemniej jedzie się, mając na budziku nie więcej niż 100–110 km/h.

Motor Presse Polska, Jacek Hanusz	Centrum dowodzenia. Ciekłokrystaliczny wyświetlacz nie poraża urodą, ale dostarcza niezbędnych informacji. W słoneczny dzień jest nieczytelny.
Motor Presse Polska, Jacek Hanusz	Hamulce Bybre (By Brembo), choć nieco tępe, działają całkiem przyzwoicie. Nieco do życzenia zostawia ABS, zwłaszcza na nierównościach.
Motor Presse Polska, Jacek Hanusz	W konsoli na zbiorniku umieszczono zestaw kontrolek, wśród których najbardziej rzuca się w oczy świecące non stop na niebiesko logo firmy Bajaj.

Zobacz też: Wizyta w fabryce Bajaj 

Silnik cały czas wibruje

Czuć to do tego stopnia, że po 250 km autostrady miałem wrażenie, jakbym kilka razy oberwał kijem po stopach. Wibracje są odczuwalne także na zbiorniku, zwłaszcza na jej styku z kanapą, co na początku wydaje się zabawne, jednak na dłuższą metę męczy.

Niewielkie rozmiary maszyny sprawiają, że motocykl łatwo przerzuca się ze złożenia w złożenie, niemniej podczas długiej jazdy na wprost trudno znaleźć wygodną pozycję. Można się co najwyżej przesunąć w tył lub w przód o kilka centymetrów lub położyć na zbiorniku. A skoro o zbiorniku mowa, to 13-litrowy bak pozwala przejechać ponad 250 km. Przy czym średnie zużycie paliwa oscyluje w okolicach 4,4 l  na setkę (na torze wzrosło do 4,8). Moc 35 KM może i nie rzuca na kolana, niemniej w mieście w zupełności wystarcza, a i poza nim nie czyni z Dominara 400 zawalidrogi. Skrzynia o sześciu przełożeniach pracuje lekko, a sprzęgło z antyhoppingiem – obsługiwane brzydką, pozbawioną regulacji klamką – ułatwia życie podczas ostrzejszej jazdy. Hamulcom brak jadowitości i precyzyjnego punktu zadziałania, niemniej, choć tępe, są skuteczne. Gorzej z ABS-em, który niekiedy głupieje na dziurach i za szybko wkracza do akcji.

Motor Presse Polska, Jacek Hanusz	Full Kontakt. Bajaj lubi zakręty, nie dziwne więc, że przyciera o asfalt. Szkoda tylko, że z prawej jako pierwszy szoruje nie podnóżek, lecz tłumik.
Motor Presse Polska, Jacek Hanusz	Przełączniki na kierownicy są dobrze rozmieszczone i działają. Ich nawiązujący do lat 80. wygląd przypomina, że jest to budżetowa maszyna.
Motor Presse Polska, Jacek Hanusz	Zgrabny tyłeczek. Tylna lampa na LED-ach wygląda fajnie, a solidne uchwyty pozwalają zamocować bagaż i oszczędzają stresu pasażerowi.

Zero awarii

Na tym koniec krótkiej przecież wyliczanki braków. Co ważne, brzydkie klamki, przełączniki i lusterka, w których widać głównie łokcie, można pokonać jednym celnym strzałem – ceną. Zastanawialiśmy się, jak będzie z awaryjnością. Pod tym względem Bajaj zawiódł: nie dzieje się zupełnie nic, a powodem jedynej wizyty w serwisie był przegląd po 1000 km. Wymiana oleju i filtrów oraz staranne sprawdzenie wszystkiego kosztowało 360 zł i zajęło jeden dzień.