Ducati 1299 Superleggera - moc, lekkość i precyzja

David James, rzecznik prasowy Ducati, lekko się pomylił. „Co 5–6 lat musimy zrobić coś całkiem odjazdowego” – powiedział podczas prezentacji 1199 Superleggery. Było to w 2014 roku. Tymczasem nie minęły 3 lata, a z fabryki w Borgo już zjechała kolejna dzika bestia: 1299 Superleggera.

1199 Superleggera była dobrą bazą dla nowego motocykla, mimo to inżynierowie przeszli samych siebie. Ramę wykonano z karbonu, tak jak wahacz, tylny stelaż ramy i przepiękne, piekielnie lekkie koła. Potężny silnik Testastretta z blokiem wykonanym jako odlew w formie piaskowej jest lżejszy i znacznie wytrzymalszy. Moc 215 KM – to oznacza, że nowy bike jest o 12 KM mocniejszy od poprzedniej wersji. Całość waży śmieszne 167 kg z pustym zbiornikiem. Dla porównania: sprzęty biorące udział w MŚ WSBK mają limit masy 168 kg, przy czym są one pozbawione świateł i lusterek!

Na pokładzie Ducati znajdziesz najnowocześniejszą elektronikę, np. dwa niezależnie od siebie pracujące 6-osiowe żyroskopy (układy IMU), dzięki którym oprócz wheelies i ABS-u działającego w zależności od pochylenia są kontrolowane uślizgi boczne. Launch control i kontrola hamowania silnikiem to oczywistości. A teraz najważniejsze: ten motocykl spełnia normę Euro 4 i jest dopuszczony do normalnego ruchu!

Superskomplikowana jest technologia produkcji karbonowych elementów 1299 Superleggery. Zanim zostaną zamontowane w motocyklu, sprawdza się je w trzech etapach: za pomocą ultradźwięków, termografii i tomografii komputerowej. Dopiero gdy wszystkie badanie dadzą pozytywny wynik, element może być zamontowany w motocyklu. Koła pochodzą z firmy BST z Afryki Południowej, rama od 3C z Niemiec, wahacze i tylne stelaży ramy dostarcza Riba, mająca swój zakład w pobliżu Bolonii.

Epoka węgla
W Superleggerze rządzi czarne złoto, czyli włókna węglowe. To z nich są zrobione szczątkowa rama, jej tylny stelaż, wahacz i koła.
Ducati Ważąca zaledwie 2,6 kg rama monocoque jest o 40% lżejsza od aluminiowego odpowiednika z Panigale.	Ducati Ważący 4,2 kg wahacz jest najcięższym elementem podwozia. Jest on o 900 g lżejszy od seryjnego z aluminium.
Ducati Komplet felg wykonanych z karbonu waży 5,5 kg. To o 1,4 kg mniej niż felgi kute z aluminium.	Ducati Stelaż zadupka waży jedynie 900 g.

Ducati

Sztuka za prawie 400 000 zł!

Wszystko, co nie jest z włókien węglowych, wykonano z tytanu lub magnezu. Albo odchudzono do granic absurdu, żeby wymienić aluminiowy zbiornik paliwa czy widelec Öhlinsa FL 936, na którym zaoszczędzono 1,3 kg. Podzespoły układu hamulcowego, które mają zapewnić kontrolę nad tą rakietą, to najwyższa półka. Tarcze mają średnicę 330 mm, a zaciski to kultowe M50. Już sama myśl, że może przytrafić się zgruzowanie tej limitowanej do 500 sztuk i ubranej w polakierowany na czerwono karbon piękności wyciska mi krople potu na czole. Tym bardziej że Ducati 1299 Superleggera kosztuje 376 000 zł!

W paddocku 1299 Superleggera brutalnym rykiem informuje o swoim istnieniu. Jest wyposażona w race kit. Wykonany z tytanu wydech Akrapoviča z odpowiednimi mapami podnosi moc do 220 KM. Inżynierowie z Ducati zapewniają, że do fabrycznych wyścigówek brakuje jej tylko 10 KM mocy.

Ducati Podpis na wagę 376 000 zł. Na każdej 1299 Superleggerze jest tabliczka z nazwiskiem mechanika.

Ducati Aluminiowa rozpórka usztywnia air box, a kanały dolotowe obu cylindrów mają różne długości.

Światła na wyjeździe z boksów dają mi znak do jazdy po torze w Mugello. W ciasne winkle, takie jak San Donato, 1299 Superleggera wchodzi z niebywałą precyzją. Dwie następujące zaraz potem szykany ujawniają całą jej poręczność. Ten bike pozwala błyskawicznie przerzucać się z lewego złożenia w prawe i na odwrót. Polecenia płynące z kierownicy są tak intuicyjnie, że początkowo za wcześnie składałem się i prostowałem motocykl w winklu. Można to robić o wiele później. Ogromna zasługa w tym karbonowych kół: moment bezwładności zredukowano o 26% w przednim i aż o 44% w tylnym kole.

Ta lekkość ma skutki uboczne: „Dostrojenie kontroli trakcji do lekkich kół nie było wcale takie łatwe” – zdradził Alessandro Valia, jeździec testowy Ducati. Pojawiły się też problemy z ABS-em, którego działanie zmienia się w zależności od głębokości złożenia. Z powodu niskiego momentu bezwładności koła błyskawicznie rozpędzały się, jak i zatrzymywały. „Dostrojenie elektroniki spowodowało, że na głowach przybyło nam wiele siwych włosów” – opowiadał Valia.

Na szczycie winkla Bucine, prowadzącego na prostą start/meta, można odkręcić gaz do oporu. Elektronika EVO czuwa nad jak najlepszym przekazaniem mocy na tylne koło, a Dukat dosłownie klei się do nawierzchni, pędząc po ciasnym łuku. Istne szaleństwo! Trzeba wtedy pamiętać, że Superleggera strasznie nie lubi, jeśli kurczowo chwycisz kierownicę i oprzesz tyłek o koniec kanapy. Odpowiedzią będzie mocne wężykowanie. Żeby wykorzystać cały potencjał motocykla, trzeba przesunąć się delikatnie do przodu i luźno chwycić połówki kierownicy. Dopiero wtedy poczujesz przyjemność z jazdy.  

Ducati

Blisko wrażeń z Moto GP

Zawieszenia Öhlinsa pracują z niesamowitą precyzją, dzięki czemu z najdrobniejszymi szczegółami wiesz, co dzieje się na styku opony i asfaltu, nawet na nie najlepszych odcinkach, takich jak prowadzący w dół łuk Casanova i pojawiający się zaraz za nim pochylony na zewnątrz zakręt Savelli. Zestrojenie zawieszeń nie jest twarde jak deska - tytanowa sprężyna amortyzatora jest mniej sztywna niż ta z 1299 S. W celu poprawienia przeniesienia tak piekielnej mocy wahacz jest aż o 15 mm dłuższy. W połączeniu ze wspomnianą wcześniej wyrafinowaną elektroniką to rozwiązanie spisuje się doskonale.

Odkręcam gaz na prowadzącym w górę odcinku Arrabiata 2 i przyspieszam przez ślepe wzgórze. Kontrola wheelie dopuszcza lekkie podniesienie przedniego koła w złożeniu. Tylne ma taką przyczepność, że przez 20 minut jazdy nie byłem w stanie sprawdzić, czy kontrola uślizgu faktycznie działa.

Ducati

Wyścigówka na ulicy

Bike wywarł na mnie ogromne wrażenie. Zazdroszczę tym, którym udało go kupić. Pozostali muszą cierpliwie czekać na kolejne dzikie Ducati. Oby, tak jak teraz, czekanie trwało krócej niż 5 lat. 1299 Superleggera jest niesamowicie lekka i mocna, przy czym szybka jazda na niej wcale nie należy do łatwych. Silnik jest tak brutalny, że nie możesz osłabić koncentracji nawet na chwilę.

Za to żaden inny motocykl nie daje tak wrażeń z jazdy tak bliskich klimatów z MotoGP. Po jazdach testowych nie mogłem się doczekać rundy MotoGP w Mugello. I nie rozczarowałem się! Dwa Dukaty stanęły na podium (1. i 3. miejsce). Widać, że długo pracowali na tym torze.

A kasa? Jest piekielna, ale przecież 1199 R teamu Ducati Corse, przygotowany dla zespołów fabrycznych, kosztuje równowartość ponad 500 000 zł. Co więcej, do jego obsługi jest potrzebna cała armia mechaników. 1299 Superleggera – motocykl jakby nie było drogowy – jej nie wymaga, a w serwisie trzeba pojawiać się co 12 000 km.

Dane techniczne Ducati 1299 Superleggera

Szybciej i mocniej
Ducati
Ducati	Ducati	Ducati	Ducati
1299 Superleggera jest nie tylko najmocniejszym dwucylindrowcem, ale też najlżejszym superbike’em. Większe tytanowe zawory z firmy Del West, ostrzejsze wałki rozrządu, lżejsze tłoki (mające tylko po 2 pierścienie), stopień sprężania wynoszący 13:1 oraz frezowane głowice – dzięki tym elementom było możliwe wyciśnięcie tak potężnej mocy. Korbowody wykonano z tytanu, dzięki czemu udało się zaoszczędzić 280 g. W poszukiwaniu jeszcze większej mocy wałki rozrządu szerzej otwierają zawory: o 1,3 mm dolot, o 0,7 mm wydech.