Gruby Bob - Romet RCR 125

RCR 125 – Romet zaprezentował to dzieło w połowie 2015 roku. Od razu, gdy bike zjechał z lawety pod redakcją, wszyscy jak na komendę pochwaliliśmy go. Na postoju prezentował się bowiem jako prawdziwy bobber i właściwie nic nie zdradzało, że jest to „125”. Pierwsze, na co zwróciliśmy uwagę, to tłuste opony i niska sylwetka z płaską kierownicą. 

Dopiero gdy go dosiądziesz, stwierdzisz, że kolana masz dość wysoko, kierownica należy do wąskich i motocykl wcale nie ma gabarytów cruisera. To po prostu kwestia skali. Jedno spojrzenie wystarczy, żebyś zauważył niezłe wykonanie. Byłoby lepiej, gdyby nie niska jakość lakieru i tylny błotnik, który wygląda jak wyklepany młotkiem. Kanapa jest ładnie obszyta i całkiem wygodna, matowoczarna kierownica nie ma nic z chińskich pierdzikółek, a przełączniki na kierownicy są w porządku.

Romet RCR 125
Grubaśne opony, dwie tarcze hamulcowe i widelec upside-down. Nowa jakość w Romecie?	Nietypowe dla „125”: dwucylindrowy silnik z dodatkową chłodnicą oleju, estetycznymi żeberkami i chromowanymi kolektorami.	Romet RCR 125 I ładna tylna lampa, i kierunkowskazy bazują na diodach LED.

 Fajnie wyglądają tylna lampa i LED-owe kierunkowskazy, ładnie chromowane wydechy i tylne amortyzatory oraz (last but not least) dwucylindrowy rzędowy silnik chłodzony powietrzem i olejem. Nie przerażają też dołożona i schowana za maskownicą chłodnica oleju oraz nieco oldskulowe zegary (prędkościomierz, drgające bębenkowe liczniki przebiegów i mały wskaźnik poziomu paliwa).

Silnik odpala bez buntu, choć w wiosennych temperaturach potrzebuje sporo czasu i oczywiście otwartej dźwigni ssania, by się rozgrzać. Jeśli tego nie dostanie, na każdych światłach po prostu zgaśnie. Dwucylindrowiec brzmi raczej basowo, zupełnie nie zdradzając tak niewielkiej pojemności. Co do dynamiki, nie ma szału, niemniej nie jest źle: motocykl nie za szybko i nie za wolno, ale się rozpędza. Prędkość maksymalna sięga prawie 100 km/h, co jest niezłym wynikiem. Silnik wtedy co prawda wibruje, ale nie ma tragedii. 
Niestety, za jakością silnika nie nadąża skrzynia, która jest po prostu kaszaną. Każdy bieg wskakuje inaczej, czasem przeskakują po dwa, dźwignia jest miękka jak rozgotowany makaron, a znalezienie luzu graniczy zcudem, co zwykle kończy się trzymaniem sprzęgła na światłach. Uff. Skrzynia mogłaby mieć zarówno 5 biegów, jak i 16. Żadna różnica, bo i tak nie wiesz, na którym jedziesz. Sprzęgło na szczęście nie wymaga chwytu Herkulesa i bierze dość szybko.

Zawieszenie są raczej komfortowe, zwłaszcza tylne. Bike pokonuje dziury, lekko bujając. Widelec upside-down z przodu ma nieco sztywniejszy charakter, ale ciągle jest OK. Jedyny problem pojawił się podczas jazdy przy niewielkich prędkościach między autami: przód mocno wtedy wężykował. Część winy za to ponosi grubaśna przednia opona, która zwyczajnie miała mało powietrza. Napompowanie wyeliminowało problem, ale niecałkowicie. Na szczęście przy wyższych prędkościach motocykl prowadzi się stabilnie i nie brakuje mu poręczności.

Wąska kierownica zdaje egzamin wkorkach, choć wtrasie fajnie byłoby mieć trochę szerszy ster. Wkurzają za mocno podcięte lusterka – mogłyby być o kilka centymetrów szersze. Hamulcom, choć okazałym (dwie tarcze z przodu i radialne zaciski dwutłoczkowe) i skutecznym, dolega raczej słaba dozowalność i mocne pulsowanie podczas lekkiego wciśnięcia. To dziwne uczucie, tak jakby przy każdym hamowaniu włączał się ABS, którego sprzęcik przecież nie ma.

Po stronie zalet RCR 125 trzeba zapisać niezły wygląd, silnik i jego gang, całkiem fajną pozycję za sterami oraz jakość wykonania, która nie odstrasza. Natomiast motocykl dramatycznie wymaga poprawienia skrzyni biegów. Dopiero wtedy powiem, że jest wart swojej ceny. 

Dane techniczne