Harley-Davidson Sportster Seventy-Two oraz Sofital Slim

Z Andaluzji zima odeszła już na dobre. W T-shircie na grzbiecie, człowiek cieszy się tu słońcem i rozdziawia gębę ze zdziwienia, bo wygląda na to, że półki z częściami są w firmie z Milwaukee nieskończenie długie. Oto Harley – używając części, które świetnie znamy – znów wystrugał dwa nowe stylowe i pojechane sprzęty. Rodzina Sportsterow wzbogaciła się o Seventy-Two, a seria Softail o Slima. Na szczęście nowe w tych sprzętach są nie tylko nazwy.

Siodło w Seventy-Two ma 710 mm wysokości. To znaczy, że nawet jeśli masz 155 cm wzrostu poradzisz sobie z nowym Sportsterem. Rozrusznik, sprzęgło, jedynka i jazda! Kierownica zwana apehangerem, wąskie przednie koło i zaledwie 7,9-litrowy zbiornik paliwa – to (oraz oczywiście nazwa) sprawia, że Seventy -Two kojarzy się z legendarnymi sprzętami z lat 70. Ale zaraz! Skoro tak, dlaczego nazywa się Seventy-Two, a nie np. Little Joe – jak bohater amerykańskiego serialu „Bonanza” z tamtych czasów? „Seventy- -Two jest hołdem złożonym chopperom z lat 70. i Route 72 – ulubionej trasie cruiserów w Los Angeles” – twierdzą specjaliści od marketingu z H-D.

Softail Slim w pełnym rynsztunku: siodło na sprężynach, piórnik i chromowane na czarno akcesoria – sam diabeł chętnie wsiadłby natego sprzęta.	Kierownica nosi nazwę Hollywood Bar. W latach 40. ub. wieku wielu montowało do poprzeczki dodatkowy reflektor.

Maszyna naprawdę fajnie wygląda i tak też jeździ. Względnie krotko zestrojona skrzynia biegów sprzyja bezstresowemu nawijaniu kilometrów, nawet jeśli będzie to przelot autostradowy. Seventy-Two prowadzi się zdumiewająco precyzyjnie, a dzięki wąskim oponom dobrze wchodzi w zakręty, może się też pochwalić przyzwoitym prześwitem w złożeniu.

A teraz kilka kropli dziegciu do tej beczki miodu: spartańskie zawiasy, zaledwie przeciętne, pozbawione ABS-u hamulce i konieczność odwiedzenia dystrybutora co 130 km.

Portfel robi się Slim Komu zależy na zasięgu, pojemności skokowej oraz opinii supertwardziela, ten postawi na Slima. Choć będzie to decyzja bolesna dla portfela: Slim w podstawowej wersji kosztuje bowiem 79 830 zł, czyli o jakieś 34 000 zł więcej od Seventy-Two. Niemniej trzeba podkreślić, że zestawianie tych maszyn nie ma większego sensu. Bo Sportstery uchodzą za atrakcyjne cenowo Harleye dla początkujących, Softaile zaś to raczej klasa premium.

Slim nawiązuje do bobberów z lat 40. i 50. ubiegłego wieku. Widać to po podłogach, kanapie, kierownicy, wąskich błotnikach i ogromnej lampie z przodu. Kierownica ze środkową poprzeczką fantastycznie leży w dłoniach, pozycja jeźdźca i ogólny wygląd sprzęta cofają o jakieś 70 lat. Ale wystarczy puścić sprzęgło, by nie mieć wątpliwości, jakie mamy czasy.

Wprawdzie moc maksymalna wynosi zaledwie 79 KM, ale silnik praktycznie nie potrzebuje więcej niż 3000 obr/min. Jak tym się jeździ? Szósty bieg, 100 km/h, 2100 obr/min – więcej nie trzeba. Slim to potężna maszyna, kiedy się koło niej stoi, kiedy się na niej siedzi, ale nie wtedy, gdy się jedzie za nią. Z tyłu wygląda raczej jak „250”, a to z powodu wąskich błotników i opon. W czasie jazdy Slim zachowuje się poprawnie, choć daleko mu do precyzji Seventy-Two w zakrętach. O charakterze tej maszyny decyduje zestawienie nisko umieszczonego siodła i oldskulowego designu z potężnym momentem obrotowym oraz z elementami akcesoryjnymi, najczęściej w kolorze głębokiej czerni.

Wady? Tak, dwie: 1) podłogi mocno ograniczają głębokość złożeń w zakrętach; 2) ze względów estetycznych zrezygnowano z dwóch tarcz hamulcowych z przodu. Wspomagane przez ABS heble nie zawsze radzą sobie z masą 300 kg.

I Seventy-Two, i Softail Slim zapewniają to, co tygrysy lubią najbardziej: poczucie easyriderowego panowania nad światem. A sąsiedzi w obu przypadkach będą rwali włosy z głowy z zazdrości.