Jeździmy Yamahą XJR 1300: Oddech przeszłości

Na szczęście są jeszcze motocykle, które nie potrzebują chipów, czujników i innych elektronicznych gadżetów. Yamaha wpisuje się w ten trend ze swoją SR 400, ale ma też coś dla tych, którym SR-ka nie wystarcza. Tak, XJR powrócił z czeluści zapomnienia. Model ten od kilku lat czekał na poważniejsze odświeżenie i wreszcie się doczekał.

Choć zmienił się jego wygląd – który teraz ma tyle samo przeciwników, co zwolenników – to klasyk w czystej postaci. Od 20 lat napędza go tradycyjny chłodzony powietrzem i olejem czterocylindrowy piec. To jego i Hondę CB 1100 czyni bodaj ostatnimi przedstawicielami wymierającego gatunku japońskich klasyków. Szczęście, że Yamaha zdecydowała się odświeżyć tylko wygląd, a nie silnik. Choć styl café racera niekoniecznie tu pasuje, wygląda oryginalnie i może się podobać. Zwłaszcza kanapa w stylu Giuliari z lat 70. oraz aluminiowe, owalne  dekle po bokach w stylu wyścigowych plastronów. Oprócz tego dość wąski zbiornik paliwa, z wlewem przesuniętym na prawo.

Główne role grają detale. Jedne są bardziej trafi one, np. amortyzatory Öhlinsa, uchwyty refl ektora, oksydowane podnóżki czy lagi widelca z powłoką DLC (Diamond-Like Carbon), inne, np. brzydki, matowoczarny wydech 4-w-1, pasują mniej, bo od lat XJR-a była dumna ze swego błyszczącego kolektora i klasycznych, podwójnych kominów.

Silnik XJR-y wciąż ma mnóstwo pary, co nie znaczy, że jest ona motocyklem sportowym. W dalszym ciągu jest to ciężka maszyna, choć schudła o 9 kg i waży teraz 242 kg. To zasługa głównie mniejszego zbiornika paliwa, który skurczył się z 21 do 14,5 litra, a nie diety. Podczas dynamicznej jazdy Yamaha wykazuje się świetną neutralnością, ale na szybkich naprzemiennych zakrętach trzeba trochę popracować szeroką kierownicą, żeby szybko przejść z jednego złożenia w drugie. Do takiego stylu jazdy pasuje lekko pochylona pozycja za sterem.

XJR-a jest krępa i muskularna. Kolektory w czarnym macie zastąpiły pakiet błyszczących kominów sprzed lat.

XJR-a jest krępa i muskularna. Kolektory w czarnym macie zastąpiły pakiet błyszczących kominów sprzed lat.

Tak jak poprzednio perełką jest tu chłodzony powietrzem silnik: jego jedwabista praca, głębokie grzmienie i dynamika od 2500 obr/min. Skrzynia pracuje wzorowo – biegi wchodzą jak w masło. Co więcej, nie trzeba robić tego często, bo silnik jest w dalszym ciągu bardzo elastyczny. Miękko zestrojony widelec reaguje wręcz bajecznie, za to amortyzatory nieco gorzej radzą sobie z nierówną nawierzchnią. Hamulce z 4-tłoczkowymi zaciskami pracują przyzwoicie, ale wciąż bez ABS-u. Mała to strata – przecież to maszyna retro.

W tym sprzęcie wszystko zależy wyłącznie od ciebie i twoich umiejętności. Nie ma on bowiem ani kontroli trakcji, ani ABS-u, ani niczego innego w tym stylu. To źle? Nie, wręcz przeciwnie! Chcesz się sprawdzić? Yamaha XJR 1300 daje ci niepowtarzalną szansę!   

Kontrastujące kolorem szwy kanapy dowodzą, że diabeł tkwi w szczegółach.	Nowe zegary doskonale wpisują się w styl retro XJR-a.
Kontrastujące kolorem szwy kanapy dowodzą, że diabeł tkwi w szczegółach.	Nowe zegary doskonale wpisują się w styl retro XJR-a.

zobacz galerię