Junak Vintage: Jaś przystojniaczek

Jeżeli jesteś facetem, zapewne cieszysz się, gdy dziewczyny zerkają w twoją stronę, nawet jeśli powodem jest skuter, którego dosiadasz. Ta myśl przyszła mi do głowy, gdy Junakiem Vintage’em odjeżdżałem sprzed jednej z wrocławskich knajpek. Ten bzyk bowiem, w przeciwieństwie do mnie, spodobał się dziewczynom.

W sumie nic w tym dziwnego, bo ta maszynka może się podobać: ma subtelne klasyczne linie, ładne lampy i wkomponowane w sylwetkę kierunkowskazy, miły dla oka kokpit oraz elegancką czerń fajnie zestawioną z brązową kanapą i manetkami, a do tego świetnie wyglądające 12-calowe, aluminiowe felgi z polerowanymi rantami. Dość zachwytów, pora na jazdę.

Za sterami miejsca spokojnie wystarcza nawet dla dużego faceta. Mało tego – jazda we dwójkę też nie będzie tragedią. Pasażer(-ka) ma do dyspozycji konkretny uchwyt oraz rozkładane podnóżki. Kanapa jest wygodna, a wszystko, co niezbędne, masz w zasięgu. W ładnych okrągłych lusterkach nieźle widać, co z tyłu. W kokpicie nad okrągłą lampą króluje wielki analogowy obrotomierz, pod którym ulokowano półokrągły ciekłokrystaliczny ekran prędkościomierza, ze wskaźnikiem poziomu paliwa, ładowania i zegarkiem.

Po czterosuwie o pojemności kieliszka i mocy 3,1 KM nie należy oczekiwać zbyt wiele (zwłaszcza jeśli – tak jak ja – ważysz dobrze ponad setkę), niemniej udało mi się rozpędzić Junaka do zegarowych 63 km/h. Start spod światłeł trwa chwilę, bo silnik zaczyna ciągnąć dopiero gdy wskazówka obrotomierza minie 6 tys. obr/ /min. Znacznie lepiej idzie mu wytracanie prędkości, bowiem tarcza z przodu i bęben z tyłu sprawują się OK. Jeżeli chodzi o prowadzenie, to małe kółeczka wprawdzie świetne pasują do sylwetki i sprzyjają poręczności, niemniej są winne lekkiej nerwowości. Trzeba uważać na dziury – zwłaszcza te większe – oraz na krawężniki.

Gdy chcesz zabrać bagaż, do dyspozycji masz niewielki schowek pod kanapą otwierany kluczykiem w stacyjce, a także schowek oraz haczyk na torbę w przekroku, co do śmigania po mieście powinno wystarczyć. Niestety, ochrona przed wiatrem jest taka sobie. Między osłonami nóg a kierownicą konkretnie wieje. Normalnie pewnie nie zwróciłbym na to uwagi, jednak jadąc w deszczu tak zawiewało, że najbardziej mokre miałem uda i tam wyżej. Nieco do życzenia pozostawiają też kierunkowskazy, które owszem są ładne, ale w słoneczny dzień widać je bardzo kiepsko i kilka razy zostałem z tego powodu otrąbiony.

Vintage kosztuje 4999 zł i jest wart tej ceny. Jego styl, wykonanie i ergonomia nie odbiegają od poziomu bzyków z wyższej półki, silniczek zaś pracuje równo i kulturalnie. No i podoba się kobietom.