Stary VS nowy - Suzuki SV 650

Przerzucam nogę nad dzieloną kanapą Suzuki SV 650 z 2007 roku, chwytam kierownicę, odpalam silnik i spoglądam na zegary. W tym momencie mam wrażenie, jakby wehikuł czasu cofnął mnie o dobrych kilka lat. Przepis na motocykl pokazany po raz pierwszy w 1999 roku był tyle prosty, co genialny: polegał na tym, że mocnemu dwucylindrowemu silnikowi towarzyszył ponadczasowy, ale stonowany wygląd, przy czym cena nie drenowała portfela. Tak powstał bardzo fajny uniwersalny naked bike. Niemniej miał on i wady. Np. modele z pierwszych lat produkcji miały takie sobie zawieszenia.

Inżynierowie z Suzuki przez lata doskonalili SV-a 650. To zasługa naszej, motocyklistów, presji oraz zmieniającym się przepisom. W pierwszej wersji zasilanie było zadaniem klasycznych gaźników. Wprowadzone w 2003 roku nowe przepisy spowodowały, że maszyna otrzymała wtrysk paliwa, po dwie przepustnice w każdym z kolektorów ssących i katalizator. Silnik stracił nieco ze swojego ostrego charakteru, za to znacznie poprawiła się kultura jego pracy.

Kolejne zmiany w drodze do ideału

Sezon 2007 przyniósł kolejne ulepszenia: układ hamulcowy dostał ABS, silnik – dwie świece zapłonowe na cylinder oraz zmieniono głowice cylindrów. Z tego powodu trzeba było ponownie przekonstruować niemal wszystkie elementy układu zapłonowego, wtryskowego, obudowę filtra powietrza oraz tłumik. Dzięki temu wszystkiemu oraz regulowanym katalizatorom zostały spełnione wymogi narzucone przez normę Euro 3. Reakcje na dodanie gazu oraz na zmiany obciążenia stały się łagodniejsze. Moc maksymalna wynosiła 72 KM.

2007	2017
Dwutłoczkowe zaciski są identyczne. Bo po co zmieniać coś, co działa? Zmieniona za to została centralka ABS-u. Oczywiście współczesny ABS działa precyzyjniej. W nowym modelu jego czujnik jest zamontowany z lewej strony koła.
Analogowy obrotomierz jest czytelniejszy, za to wyświetlacz LCD z modelu 2017 dostarcza więcej informacji.
Zmiany techniczne w silniku to ewolucja, a nie rewolucja. Przepisy wymusiły pojawienie się wtrysku paliwa i katalizatorów.

Co do wyglądu, to w wersji z 2007 roku dominowały ostrzejsze linie. Zbiornik paliwa był szeroki, tył w porównaniu do najnowszego modelu wygląda jakby miał sporą nadwagę. Mimo że nowa, o 10 lat młodsza maszyna wydaje się mniej pękata, waży dokładnie tyle samo, co poprzednik, czyli 199 kg.

Kokpit starego SV trąci myszką, mimo to według mnie analogowy obrotomierz jest o wiele czytelniejszy niż współczesny, cyfrowy. Ponadto starego SV-a doceniam za rzecz małą, ale fajną: bardzo lubię patrzeć, jak wskazówka obrotomierza wspina się po kolejnych cyfrach skali po każdej zmianie biegu. To ma swój urok.

Jeśli wśród twoich przodków są Szkoci, na pewno docenisz, że przez 10 lat dzielące oba sprzęty zużycie paliwa spadło o 0,5 l/100 km. Jest to o tyle interesujące, że w obu motocyklach pracuje niemal identyczny silnik. Nie zmieniono w nim stosunku średnicy cylindrów do skoku tłoków, delikatnie obniżono natomiast stopień sprężania.

Zmiany, które zafundowano silnikowi, są niewidoczne. Otóż aluminiowe cylindry nie mają klasycznych tulei. Ich wnętrza powleczono cienką warstwą odpornych na ścieranie tlenków. Nowe tłoki spasowano lepiej, tzn. z mniejszym luzem, ponadto zmieniono pierścienie tłokowe, wał korbowy przytył o 10%, a zawory wydechowe mają większą średnicę. Efekt? Nowy V-twin jest mocniejszy od poprzednika, a na dodatek płynniej rozwija moc, jest dynamiczniejszy i charakteryzują go mniejsze wibracje.

W tym modelu rama jest wykonana z profili aluminiowych, a jej tylny stelaż jest dokręcany. Dzielona kanapa to element rozpoznawczy starego SV-a 650.	Rama kratownicowa ze stali, węższy zbiornik paliwa oraz delikatniejszy, fajnie wyglądający tył. Okrągły reflektor jest taki sam, jak w wersji z 2007 roku.

Znacznie lepszy ABS

Spokojniejszy charakter silnika znakomicie współgra z przeznaczeniem motocykla. To, że lepiej wchodzi on w zakręty oraz stabilnie prowadzi się w głębszych złożeniach, oznacza przydatność dla początkującego. Nerwowości w jego zachowaniu nie wprowadza nawet nierówny asfalt. Charakterystyka widelca i centralnego amortyzatora o wiele lepiej pasuje do tej maszyny, niż bardziej komfortowe, ale zbyt słabo tłumione zawiasy w wersji sprzed 10 lat. A hamulce? Skuteczność dwutłoczkowych zacisków nie daje powodów do narzekań, pod warunkiem że nie będziesz szaleć. Ale przecież nie o to w tym motocyklu chodzi! Najpoważniejsze zarzuty do dzisiejszych hebli: brakuje im agresywności i wyraźnego punktu zadziałania.

Ogromny postęp widać za to w charakterystyce pracy ABS-u. Pomijając lekkie zarzucanie tyłem podczas hamowania, Suzuki precyzyjnie utrzymuje tor jazdy. W starszym SV, w którym w przednie tarcze wgryzają się dokładnie te same zaciski, początkowa faza hamowania jest dość ostra, a gdy po chwili do akcji wkracza ABS, zabawa się kończy. Ciśnienie w układzie hamulcowym spada, widelec lekko się rozpręża i w tym momencie ABS przypomina o swoim istnieniu. Niska częstotliwość pracy, która przed laty była standardem, dzisiaj jest nie do zaakceptowania. Dla mnie ważniejsze jest to, że podczas awaryjnego hamowania motocykl z 2007 roku zachowuje się stabilnie i przewidywalnie.

10 lat, czyli dwie epoki

Wnioski? W przypadku tych motocykli 10 lat to mocno odczuwalna różnica. Nowy SV 650 jest pod każdym względem lepszy od poprzednika. Oto efekt systematycznego wprowadzania drobnych zmian. Gdyby było możliwe przedstawienie SV-a 650 jako psa, przybrałby on postać labradora. Z jednej strony poziom agresji zero, z drugiej – wierny towarzysz na długie lata.

Pomiary własne

Wrażenia z jazdy pokrywają się z wynikami uzyskanymi na hamowni. V-dwójki obu modeli dysponują bardzo dobrym kopem i chętnie wkręcają się na obroty. SV 650 z 2017 roku wyraźnie przewyższa wersję z 2007 roku pod względem równomiernego oddawania mocy i dynamiki. Starsza wersja między 4500 a 6500 obr/min chwyta głębszy oddech. W obu przypadkach pomiary przewyższają dane fabryczne. * – moc na wale korbowym, pomiary na hamowni Dynojet 250, maksymalny możliwy błąd ±5%