Kawasaki Ninja 650 - opinia, ocena, test, cena, wady i zalety

Oto dowód, że wygląd może mylić. Ninja 650 wygląda na ostrego sporta, mimo to na pewno nim nie jest.

Od dekady motocykle sportowe, zwłaszcza te klasy 600, są w odwrocie. Mimo iż producenci dwoją się i troją, by zbudować szybsze i coraz bardziej zaawansowane technicznie supersporty, ich popularność trzyma się na umiarkowanym poziomie. Sześćsetki właściwie przestały istnieć, a jeśli już, to mamy do czynienia bardziej z motocyklami, które – opakowane w sportowe owiewki – sprytnie udają ścigacze, oferując umiarkowane osiągi i mało radykalną pozycję za kierownicą.
Ta charakterystyka dotyczy choćby Hondy CBR 650 R czy nowej Yamahy R7. Nie inaczej jest z Kawasaki Ninją 650, dla której bazą jest dobrze znany Z 650. Z jednej strony widać, że Kawasaki poszło na skróty, obudowując zeta 650 owiewkami nawiązującymi do ZX-a-10R czy nieprodukowanego już ZX-a-6RR. Z drugiej strony po co wyważać otwarte drzwi, skoro można wykorzystać sprawdzoną bazę, nadając jej pikantniejszego charakteru. Ninja 650 jest więc logicznym krokiem – skoro jest baza, to grzechem byłoby jej nie wykorzystać. To bike dla tych, którzy chcieliby zasiąść za sterami maszyny sportowej, nie rezygnując z komfortu na co dzień i nie płacąc majątku za cały pakiet.

Fot. Jacek Hanusz

Ładny i czytelny kokpit LCD pokazuje najważniejsze funkcje: prędkość, obroty, poziom paliwa, zasięg czy średnie zużycie paliwa (uwaga: w km/l).

Fot. Jacek Hanusz

Przydatna regulacja klamek hamulca i sprzęgła w maszynie budżetowej zdarza się niezbyt często. W Kawasaki Ninja 650 jest!

Pod skórą

Na pierwszy rzut oka niejeden nabierze się, myśląc, że ma do czynienia ze sportem z krwi i kości: ostre linie, pochylona do przodu sylwetka, zadarty tył motocykla, ażurowe koła i tarcze typu wave. Ninja 650 wygląda na szybkiego, jest jednak niezbyt jadowity. Pod jego owiewkami znajduje się spokojny rzędowy dwucylindrowiec, który wcale nie chce pochłonąć twojej duszy. Moc 68 KM sprawia, że ani przez chwilę nie stracisz nad nim kontroli – moc jest oddawana liniowo i przewidywalnie, w akompaniamencie umiarkowanego dudnienia. Nie ma tu mowy o jeżącym włosy na głowie ryku czy nagłych przyrostach mocy. Motocykl reaguje na gaz łagodnie, silnik wkręca się na obroty dynamicznie, ale nie gwałtownie. Moc maksymalna osiągana jest w górnym zakresie, ale Kawa najlepiej czuje się w środku – silnik pracuje wtedy równo i kulturalnie. Powyżej 7500 obr/min pojawiają się wyraźne i niekoniecznie przyjemne wibracje na kierownicy, zbiorniku i podnóżkach.
Skrzynia biegów, pozbawiona quickshiftera itp. wynalazków, pracuje precyzyjnie, dźwignia ma krótki skok i działa także bez użycia sprzęgła. Szósty bieg jest tak długi, że pozwala rozwinąć 200 km/h, co jednak zajmuje sporo czasu...

Fot. Jacek Hanusz

Charakterystyczne tylne światło to dziedzictwo po serii Z. Wygląda estetycznie i jest dobrze widoczne, więc dlaczego nie?

Fot. Jacek Hanusz

Estetyka przede wszystkim – dbałość o takie detale, jak wahacz czy regulacja naciągu łańcucha to norma dla Kawasaki. Lubimy to!

Fot. Jacek Hanusz

Solo czy w duecie? Testowaliśmy wersję jednoosobową z nakładką w miejscu siedzenia pasażera. Czy ładna? Oceń sam.

Zwinny, ale nie ostry

Motocykl wygląda na większy niż jest w rzeczywistości. Przekonasz się o tym, gdy po zajęciu miejsca za kierownicą zwrócisz uwagę na wąski zbiornik paliwa, niską owiewkę i ogólnie niewielkie gabaryty Ninji 650. Dolna część owiewki jest chyba sztucznie napompowana, tak by motocykl wyglądał poważniej – rzędowy dwucylindrowiec umieszczony w kompaktowej stalowej ramie nie potrzebuje aż tyle miejsca. Mimo to pozycja za kierownicą jest całkiem wygodna nawet dla takiego ogra jak ja (193 cm wzrostu). Miejsca na nogi jest dość, kolana dobrze wpasowują się w przetłoczenia w zbiorniku, podnóżki są umieszczone wysoko, ale znośnie. Niska (790 mm), nieźle tapicerowana kanapa oraz szeroka i umieszczona wysoko kierownica, przypominająca sportowe clip-ony, pozwalają przybrać wyprostowaną, wygodną pozycję.
Taka kombinacja idealnie sprawdza się w mieście czy podczas weekendowych wycieczek. Nawet po 200–300 km nie będziesz czuł się nadmiernie zmęczony. Pozycja za sterami sprzyja zwinnemu kręceniu po wypełnionych winklami drogach.

Ninja 650 to maszyna łatwa w prowadzeniu, prosta, niewymagająca i niedroga.

Motocykl jest lekki i tak też się prowadzi, choć trzeba dodać, że zawieszenia wykazują braki w precyzji i stabilności. Zapomnij o sztywności rodem z ZX-a-6R – oba zawiasy zestrojono komfortowo, z myślą o codziennych jazdach. Dlatego w szybko pokonywanych zakrętach tył pompuje, zwłaszcza jeśli nie zmienisz wyjściowego ustawienia. Sytuacja poprawiła się, gdy skorzystałem z regulacji amortyzatora (jedynej dostępnej) i maksymalnie zwiększyłem wstępne napięcie sprężyny. Regulacja jest trudno dostępna – wymaga odkręcenia bocznej osłony i ostrożnego operowania kluczem, ale warto to zrobić.
Pozbawiony regulacji widelec jest precyzyjniejszy, ale jego miękkiej charakterystyki nie da się nie zauważyć. Podczas sportowej jazdy w bardzo głębokich złożeniach z Ninją 650 trzeba się trochę posiłować. W zamian dostajesz niezły komfort podczas jazdy na drogach gorszej jakości oraz w mieście. Większych pretensji nie mam za to do hamulców, które oferują dobrą skuteczność, i – co równie ważne – wyraźny punkt zadziałania oraz niezłą dozowalność.
Jeśli wziąć pod uwagę, że mamy do czynienia z motocyklem za umiarkowane pieniądze, ten pakiet całościowy przekonuje mnie, zwłaszcza że Kawasaki także w tym motocyklu zadbało o drobne, ale w codziennym życiu przydatne detale, takie jak regulacja klamek hamulca i sprzęgła, porządne wykonanie wahacza, nie najgorsze spasowanie elementów i sporo funkcji wyświetlacza.

Fot. Jacek Hanusz

Agresywna sylwetka oszuka niejednego. Ninja 650 wydaje się większa niż jest w rzeczywistości.

Fot. Jacek Hanusz

Estetyczny silnik i dyskretny układ wydechowy są zgrabnie zharmonizowane z sylwetką motocykla. Plastikowa osłona ramy ukrywa spawy.

Fot. Jacek Hanusz

Spiczasty nos to stylówka, którą Kawasaki stosuje w większości swoich maszyn z owiewką. Tak jest np. w Ninji 1000 SX czy w Versysie 1000.

Zobacz także: Nowe Suzuki GSX-S 1000 - grzechu warte?

Życia nie oszukasz

Nie mam wątpliwości, że Ninja 650 nieźle udaje sporta, można się więc spodziewać, że docenią go poszukiwacze przyjaznej maszyny na co dzień o ostrym wyglądzie, jak również początkujący i ambitne motocyklistki, które lubią sportowy styl.
To taki entry level na solidnym poziomie, który nie wydrenuje kieszeni. 37 700 zł za nieskomplikowany charakter i brak zaawansowanych systemów (które w tym motocyklu są zresztą zupełnie niepotrzebne) wydaje się OK. Bo po co kontrola trakcji, ABS na zakręty czy inne tego typu didaskalia niepotrzebnie windujące cenę maszyny o rozsądnych osiągach i charakterystyce?

Fot. Jacek Hanusz

Kawasaki nie będzie zachwycone, ale nie mogłem się oprzeć! Prawda, że wygląda dobrze?