Motocykl 03/2019 - Spis treści

Pamiętasz zasadę mówiącą, że moc obliczeniowa komputerów podwaja się co 24 miesiące? Gordon Moore (założyciel Intela) sformułował ją bardzo, bardzo dawno temu, bo w roku 1965. Do dzisiaj straciła ono nieco na aktualności, co wynika z jednej strony z pojawienia się nieznanych wówczas technologii, a z drugiej z ograniczeń technicznych i fizycznych, z którymi zderzyli się inżynierowie. Uniwersalność tego prawa polega na tym, że może być ono używane do opisu praktycznie dowolnego postępu technologicznego, a mam wrażenie, że w motocyklach ten postęp nabiera właśnie rozpędu. Przykłady? Proszę bardzo. 1. Pierwszy seryjny ABS w motocyklu pojawił się dobre 30 lat temu. 2. Na ABS zmieniający charakterystykę pracy w zależności od kąta złożenia maszyny trzeba było czekać aż do roku 2013. 3. Po zaledwie sześciu latach rozwiązanie przestało być zarezerwowane wyłącznie dla topowych modeli i dzisiaj trafia do coraz tańszych motocykli. Kolejne przykłady. Lada moment w seryjnych maszynach pojawi się aktywny tempomat, ciągle trwają prace nad asystentem hamowania.

Które z współczesnych rozwiązań uważam za najbardziej odjechane? Oczywiście jest to system ratujący motocyklistę w przypadku, gdy przednia opona złapie uślizg. Pomysł na wyjście z tej sytuacji był prosty. Skoro przednie koło się ślizga, należy mocniej docisnąć je do podłoża. Ale jak to zrobić? Z pomocą przyszły silniki (ideą działania przypominające rakietowe) podobne do tych, które manewrują stacjami kosmicznymi. Gdy elektronika wykryje poślizg, silnik zamontowany w motocyklu po zewnętrznej stronie zakrętu uruchamia się i dociska koło do nawierzchni. Proste, nie? Jak w takiej sytuacji zachowa się wystraszony motocyklista? To zagadnienie jest ważniejsze od tego, czy będą to silniki rakietowe, czy też inne, czy trzeba je będzie wymieniać po każdym użyciu. Bo większym problemem jest człowiek (jak zachowa się motocyklista podczas hamowania awaryjnego) niż technika, bo system jest już gotowy. Zresztą zajrzyj na stronę 78.

Na szczęście są jeszcze dziedziny, w których najbardziej liczy się klasyczna mechanika. Michał wybrał się do fabryki Brembo, by zajrzeć w miejsca na co dzień niedostępne dla większości zwiedzających i wydobyć od konstruktorów nieco informacji rzadko wychodzących na światło dzienne. Dowiedział się np. tego, że proces wygrzewania carbonowych tarcz hamulcowych trwa aż 9 miesięcy. Dopiero po tym czasie tarcze trafiają do dalszej obróbki. Ale może na tym właśnie polega urok tej firmy...? Relację z wizyty w tej kultowej fabryce znajdziesz na stronie 74.

Rozwoju elektroniki nie da się zatrzymać. Mam tylko nadzieję, że cały ten postęp nie będzie dążył w kierunku epoki motocykli autonomicznych. Jeśli takie powstaną, datę wprowadzenia pierwszego będziemy mogli uznać za początek nowej ery.